دارمکافات:
در مسیر بیابان حجاز جوانی را دیدم که به پشت صخره ای رفت تا ادرار کند. چون بازآمد گفت :”بر تخته سنگی ادرار کردم که پندارم نشانی بود بر گوری”. پیرمردی در کاروان بود گفت :”آن قبر عُجیف باشد”. جوان گریست و منقلب شد. اورا گفتند از چه گریستی؟ گفت: “عجیف از مقربان به خلیفه بود و هیبتی مخوف داشت روزی با زوجه ام بر آستان در ایستاده بودیم عجیف سوار بر اسب خود بود و چون مرا دید مغرور و بی محابا با شمشیر خود ضربه ای به در خانه من زد. مرا ترسی عظیم گرفت و بر خود ادرار کردم و از این رو در برابر زوجه خود خجل شدم و عجیف بر این وحشت من می خندید، بالله، ندانسته بودم که روزی بی آنکه بدانم او را این چنین در پس صخره ای در بیابان حجاز، ملاقات خواهم کرد!”.
“محاضرات الادباء و محاورات الشعراء و البلغاء ”
راغب اصفهانی
دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ،
که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود
حافظ به درستی دنیا و دار مکافاتش را تبیین کرده است.هیچ عملی بدون پاسخ نمی ماند.هرکس در هر جا فعلی مرتکب شود که ناقض نظام هستی و قانون طبیعت باشد،طبیعت و همه کائنات تمام هم خود را مصروف میدارند که زمانی مناسب پاسخی درخورد به اعمال و کردار ما بدهند.کما اینکه رفتار نیک نیز بدون پاسخ نخواهد ماند.
دارمکافات
