نظر به گذشته،نگاه به آینده

نظر به گذشته،نگاه به آینده:

یکی از شاخص های اصلی واولیه توسعه که هم برای زندگی روزمره انسانها صادق است وهم در خصوص جوامع بشری مصداق دارد ،نظر به گذشته جهت نگاه دقیقتر به  آینده است.

نظر به گذشته  به منظور بررسی کارنامه مسیر طی شده جهت اصلاح انحراف های احتمالی از هدف تعیین شده است.یعنی اگر قرار باشد در زمانی خاص از نقطه الف حرکت کنیم وبعد از مدت زمانی مشخص به نقطه ب برسیم،چنانچه به هر دلیلی بعداز آن زمان مشخص به نقطه ب نرسیدیم واز هدفمان منحرف شدیم در نقطه ب تاملی کنیم. نگاهی به گذشته و مسیرطی شده بیفکنیم.

دلایل انحراف را بررسی ورسیدگی دقیق کرده وبرای جبران آن وبازگشت به هدف اصلی طرح وبرنامه بریزیم . ضمنا توجه داشته باشیم بطوریکه اشتباهات گذشته را مجددا مرتکب نشویم. توجهمان به هدف باشد،اینکار سبب جلوگیری از هدررفت زمان و سرمایه میگردد.به سرعت پیشرفتمان چه در عرصه زندگی شخصی وچه در عرصه های زندگی جمعی واجتماعیمان کمک کرده و راه تکامل را هموارتر مینماید.

نظر به گذشته،نگاه به آینده

منتهی مشکل انسانها و جوامع انسانی اولا در هدف گذاریهاست که بدرستی تبیین وتعیین نمیگردد ودر ثانی غفلت آنان از بررسی کارنامه گذشته در نیل به اهداف است .در این اوضاع ،این جوامع در حال توسعه یا رو به توسعه هستند که حداکثر خسران را متحمل میگردند. چرا که منابع در جهان محدود هست وزمان تنگ وآنان که در زمان حداقل از منابع خود ،حداکثر بهره را ببرند قطعا برنده هستند،و دیگران لاجرم دنباله روی آنان میشوند.

اکنون که در پایان سال ۹۷ هستیم خوب است نگاهی به کارنامه سال وسالهای قبل خود بکنبم. حتی اگر چنانچه در عرصه اجتماعی دارای مسئولیت بودیم نگاهی ونقدی هم به آن کارنامه بیندازیم.

واقعیت این است که سالها بلکه قرنهاست ما در این بخش از جغرافیای جهان هنوزنتوانستیم هدف گذاری درست و مطلوبی برای خود و جامعه مان طراحی وتدوین نمائیم .برغم اینکه یکی از کشورهای غنی از لحاظ منابع هستیم، هم بدلیل ضعف ساختاری در مدیریت جامعه وهم ضعف مفرط فرهنگی. دراینجا فرهنگ منظور از میراث فرهنگی ویادگار تمدنهای پیشین نیست. بلکه بیشتر منظور از فرهنگ، نوع زندگی و رفتارهای روزمره ما از بابت تلاش و کوشش و صداقت در رفتار وکردار و پندار وتعامل مطلوب با مردم وجهان و مسایلی از این قبیل است.

نظر به گذشته،نگاه به آینده

مخصوصا در دو سه قرن اخیر رواج خرافه پرستی زوال فرهنگی ما را در پی داشته است.هرگز قادر نشدیم از این فرصتها در طول تاریخ ،بهره مناسب برده و همپای دیگر کشورهای پیشرفته جهان ،حرفی برای گفتن داشته باشیم.در زمینه منابع انسانی، نخبگان ما مهاجرت کردند.

در زمینه منابع طبیعی نیز هیچوقت قاطعانه مولد و تولید کننده نبودیم .بلکه بیشتر صادر کننده و فروشنده منابع خام بودیم .حتی وجه حاصل از فروش منابع نیز آنگونه که بایسته بود به رفاه عمومی مردمان جامعه ما و پیشرفت وترقی کشور مصروف نگردید. دلیلش بر میگردد به همان بحثی که قبلا گفتم یعنی ضعف مدیریت وضعف در هدف گذاری وغیرو.

توسعه اقتصادی و پیشرفت مادی جامعه، زمانی میسر میگردد که به اصل شفافیت وشایسته سالاری در عمل اعتقادداشته باشیم.نگهداری قدرت به هر قیمت برای حاکمان اصل نباشد.نگاه حاکمیت باید نگاه ملی باشد یعنی رجحان منافع ملی بر هرچیز دیگر.خود با صداقت و پاکدستی وفداکاری انچنان به این هدف فکرکنند وعمل کنند که مردم هم در کارهای روزمره خویش چنین بیندیشند و عمل کنند.

نظر به گذشته،نگاه به آینده

اینهمه حاصل نمیشود مگرباتوسعه سیاسی وتدوین منشور ملی در راستای اصل قراردادن منافع ملی و پرهیز از طایفه گرایی و ژن گرایی و ایده ئولوژی گرایی وفرصت طلبی و…اینهمه قابل حصول هست.

بجای محبوس کردن بلندمدت قدرت در دست گروهی خاص،آن را به احاد مردم تفویض کرده ومسئولیت را به شایستگان واقعی و نخبگان مردم بسپاریم.سال ۹۷ آخرین ساعات خودرا سپری میکند واگربرای جبران انحرافات گذشته در مسیری که رفته ایم مدبرانه نیندیشیم همچون گذشتگان در قبال نسلهای آینده شرمنده خواهیم بود.

امروز یعنی 29 اسفند همچنین روز ملی شدن صنعت نفت ایران نیز هست.جا دارد ضمن گرامیداشت یاد و خاطره رهبر ملی شدن صنعت نفت یعنی دکتر محمد مصدق اهتمام کنیم که این منبع انرژی صرف ساخت و ساز و آبادانی مملکت و صلح پایدار وآرامش ملتها ، مدبرانه مصرف گردد.
پارس گیلدا

نظر به گذشته،نگاه به آینده

مطالب بیشتر