رفیق راه:
حیواناتی مهربان،باوفا و باهوش که به لقمه نانی گرفتارت میشوند . عبید و اسیرت میگردند.در محبت کردن امساک نمیکنند.به گفته آدمها اعتقادی ندارند که: اسراف در محبت خیانت به خود است!.
دوست داشتن را نیز گدایی میکنند و باز اعتقادی به این باور انسانها ندارند که “هرگز عشق را گدایی مکن چون به گدا چیز ارزشمندی نمیدهند!.”
اینها اصلا خلق شده اند که باوفا،با محبت و مهربان باشند.شاید به همین خاطر است که گروهی این حیوانات را خائن تلقی میکنند چراکه معتقدند سگها از ابتدا دسته ایی از گرگها بوده اند که به انسانها اعتماد کرده و از برادران خود فاصله گرفته اند.!
گروهی نیز نجس خطابشان میکنند و بر آنها جور و ستم روا میدارند!.
بسیار کم حرفند فقط وقتی زبان باز میکنند که نامحرمی را در حریم خود و صاحبش ببینند. انگاه آسمان را به سرش خراب میکنند.گاهی هم با همنوعان خود به مشاجره بر میخیزند ولی نزاع آنها دائمی نیست سریع به صلح و آرامش میرسند.!
در پیمایش مورخ 12 آذر 1400 بیش از 19 کیلومتر همراه و همنورد وهمگاممان بوده اند.نه کفش کوهنوردی داشتند نه توشه آنچنانی و نه آبی در مسیر بود که بنوشند ونه هیچ چیز دیگر!.
بقول استاد سخن:
نه این ریسمان می‌برد با مَنَش،که احسان کمندی است در گردنش
به لطفی که دیده‌ست پیل دمان،نیارد همی حمله بر پیلبان
بدان را نوازش کن ای نیکمرد،که سگ پاس دارد چو نان تو خورد
بر آن مرد کُند است دندان یوز،که مالد زبان بر پنیرش دو روز
رفیق راه
