کم گو و گزیده گو:
وقتى صحبت ميكنيد
فقط در حال تكرار مطالبی هستید
كه از قبل ميدانيد
اما اگر گوش دهيد
ممكن است مطلب جديدى ياد بگيريد
ودر همین ارتباط این دوبیتی زیر منتسب است به خواجه نصیرالدین طوسی
کم گوی و به جز مصلحت خویش مگوی
چیزی که نپرسند، تو از پیش مگوی
دادند دو گوش و یک زبانت ز اغاز
یعنی که دو بشنو و یکی بیش مگوی
کمتر حرف زدن وبیشتر شنیدن و گوش دادن از قدیم الایام همواره مورد تاکید اندیشمندان و مربیان و معلمان وآموزگاران و…بوده است.اینکه انسان کمتر حرف بزند وآنگاه که لب به سخن میگشاید حرفهای نغز و مغز دار وانتخاب شده بگوید و هر حرفی را بر زبان جاری نسازد در واقع از سجایای قابل تحسین بر شمرده شده است.برخلاف باور عموم که آدمهای کم حرف و کم گو در مجالس و محافل را به بازی نمیگیرند اندیشمندا ن وفلاسفه در مورد انسانهای کم حرف باور دیگری دارند.مولانا در این رابطه معتقد است:
هرآنکس ز دانش برد توشه ایی،جانی ست بنشسته در گوشه ایی
دلایل بسیاری از سوءتفاهمات جوامع بشری بر سر سخن راندنهای بدون فکر وبدون اندیشه است.چنانچه زبان در اختیار گوینده باشد اخوتها و دوستی ها در امان است.
کم گو و گزیده گو
