روز فردوسی:
بیست وپنجم اردیبهشت را روز فردوسی نامگذاری کرده اند.فردوسی در کنار حکیم نظامی،مولانا،سعدی و حافظ یکی از پنج شاعر بزرگ تاریخ وادب و فرهنگ ایران است که نه تنها در ایران که در جهان شناخته شده اند.بدون شک این شاعر بزرگ در احیای زبان فارسی که بعد از حمله اعراب به ایران و از بین بردن آثار و کتب فرهنگی همراه بود نقش بسزا وبلکه نقش اول را برعهده داشته است.اشعار حماسی وداستانها شیرین وجذاب شاهنامه فردوسی بعد از گذشت قرنها از تاریخ خلق وسرایشش هنوز هم نُقل محافل خاص و عام است.طبع زیبا وبکارگیری صنایع ظریف شعری در عین حال سادگی وهمه فهم بودن اشعار توام با بکار گیری لغات و اصطلاحات و ضرب المثلهای اصیل ایرانی با اسامی باستانی در کنار تشریح فرهنگ وادب وتمدن ایرانیان باستان و شرح مبارزات و استقامت و دلاوریهای آنان جهت غلبه بر کژیها و ناراستی ها و خیلی شاخصه های دیگر از امتیازات خاص شاهنامه و هنر حکیم ابوالقاسم فردوسی هست.تشریح کار این بزرگمرد ادب وفرهنگ ایران که ماحصل تجاربش را طی سی سال گردآوری و نگارش کرده وبدست نسلهای بعد سپرده از این قلم ناقص بر نمی آید.امید است که با برخورداری از معارف و آموزه های معنوی و حماسی محتویات کتاب ارزشمند شاهنامه در احیای فرهنگ اصیل ایرانی وانتقال آن به نسلهای بعد سهیم و موفق گردیم.
چه خوش گفت فردوسی پاکزاد
که رحمت بر آن تربت پاک باد
