امشب پروانه ميسوزد:
امشب پروانه ظريف و زيبائي با بالهاي نازک و رنگين خود، گرد چراغ اتاق من طواف میکند.از اين زد و خورد و تصادم بالهاي قشنگش اندکي سوخته اند. غبار طلائي رنگ بالهايش بر روي حباب سوزان چراغ ميدرخشد. آنقدر اين پروانه بي نوا مات و مبهوت شعاع محبوب خويشتن بود که درد سوختن و گداختن را احساس نميکرد.
چندين مرتبه بي جان و مدهوش در پاي چراغ بر زمين افتاد اما نميدانم چه نيروي مرموزي دوباره او را به پرواز درآورد.يک بار به سختي بالش سوخت. بويی از سوزش آن برخاست. پروانه عاشق آن عاشق با وفا از اين تصادم سخت چند دقيقه اي در پاي چراغ افتاد. دلم به حال بدبختي و مشقت اين پروانه کوچک سوخت. بالهاي او را ميان دو انگشت خويش گرفتم تا از اتاق بيرونش اندازم.جسد متشنج او را مقابل ديدگان خود آوردم. قلبش به شدت ميزد که سينه سفيد و کوچک او را به سختي تکانميداد.
اگر پروانه عاشق است چرا شمع ميسوزد؟!
يکيارشاخکهاي نازکش تانيمه سوخته بود. آن دو چشم درشت و سياه او خيره و به طور ناراضي مرا مي نگريست. آب درخشنده اي درحلقه چشمانش ميدرخشيد. مگر پروانه هم گريه ميکند؟!اين گريه شوق بود يا از سر درد! چند دقيقه اي به او نگريستم. به دو چشم مبهوت و درخشان او، به دو ديده پر از اسرار و مرموز او، سپس درميان فضا پرتابش کردم؛ گمان بردم که ديگر به ميان شعله سوزان چراغ بر نخواهد گشت.
چند دقيقه اي بعد نخست خود را به پشت پنچره اتاق رساند و سپس دراطراف شعله چراغ به پرواز درآمد. اين مرتبه ديوانه تر خود رابه آتش زد. بي پرواتر از فراز شعله بي رحم آن ميگذشت. گويا ميترسيد او را از کنارمحبوبش دور کنم.آنقدر چرخيد و چرخيد وخود را به شعله چراغ نزديک کرد که به يکباره سوخت و در پاي معشوق افتاد. لحظه اي بعد هنگامي که سرانگشت خود را به بالهاي سوخته و جسد نازنين اين عاشق از جان گذشته و حقيقي، اين شيدايي با وفا کشيدم هنوز گرمي و حرارت عشق به معشوق ازپاره هاي آن احساس ميشد.
.
.
براستي:
اگر پروانه عاشق است چرا شمع ميسوزد؟!
نویسنده:؟
