ساختارهای مدیریتی:
در عکس بالا،دو گوی نارنجی میبینیم. بظاهر،گوی نارنجی سمت راست از گوی نارنجی سمت چپ بزرگتر است.ولی باید عرض کنم که واقع امر چنین نیست.هر دو گوی یک اندازه اند.اما چرا چنین است؟.
گوی سمت چپ،توسط چندین گوی بزرگتر مهار گردیده است.لذا ذهن انسان،آن گوی را در میان گوی های بزرگتر ،کوچک میبیند.بلعکس در سمت راست تصویر،گوی نارنجی توسط گوی های کوچکتر احاطه گردیده است لذا ذهن ،آنرا بزرگتر میپندارد!.
ساختارهای مدیریتی
در ساختارهای مدیریتی یک سازمان،اگر مدیر سازمان،معاونین و مدیران و مشاوران ارشد و خبره و کاردانی را در اطراف خویش بگمارد کار آن سازمان بخوبی جلو میرود.برنامه ها و اهداف سازمان در مسیر صحیح هدایت و مدیریت میشود.در چنین سازمانهایی ،بظاهر شخص مدیر ارشد خودنمایی نمیکند بلکه این سازمانش هست که جلوه گری مینماید.
برعکس اگر سازمانی،دارای مدیری خودکامه و خودخواه و خودمحور باشد سعی میکند اطرافیان خود را از میان ضعیفترینها برگزیند و خود همواره در نقش محوری باقی بماند.چنین سازمانی روز بروز حقیرتر و از اهداف اصلی دورتر میگردد.در چنین سازمانهایی ،امورات قائم بفرد است و در نبود مدیر ارشد،کارسازمان لنگ ودر نهایت سازمان فشل خواهد شد.
تفاوت سازمانهای خصوصی ودولتی
معمولا ارگانها و نهادهای دولتی بدلیل عدم تعلق خاطر غالب مدیران آن به اصلاح روشها و بهبود ارمان سازمان و تلاش برای بقای خویش از نوع دومند.شرکتها و سازمانهای کاملا خصوصی که با تدبیر و سرمایه شخصی شکل میگیرند به لحاظ تمایل به پیشرفت روزافزون از لحاظ کمی و کیفی از الگوی اول پیروی میکنند.
نتیجه:
فردمحوری در مدیریت،سازمان را از اهدافش دور و نتیجه محوری،بعبارتی احترام به خِرَد جمعی وکارگروهی سازمان را به بهره وری رسانیده و به اهدافش نزدیک مینماید.
