بدترین دشمنان:
بر سر در یکی از کلیساهای ایرلند این عبارت نوشته شده است:
“بدترین دشمنان خویش را دوست بدارید!”
و در مقابل آن کلیسا ،باشگاهی وجود دارد که بالای در آن این عبارت به چشم می خورد: “بدترین دشمنان شما الکل است!!”
زمانیکه در دهه شصت دانشجو بودم در یکی از کلاسها دوتا برچسب چسبانده شده بود که روی یکی نوشته شده بود لطفا سیگار نکشید .روی دیگری در دیوار طرف مقابل نوشته شده بود لطفا ته سیگاری را داخل سطل آشغال بیندازید!.
در مطلب بالا هر دو گزاره برای منظور مورد نظر نویسنده یا طراح شعار درست است چرا که هرکدام برای یک هدفی نوشته شده است،ولی وقتی دو تا گزاره را در کنار هم قرار میدهیم نتیجه دیگری گرفته میشود.از این گزاره ها در زندگی روزمره فراوان یافت میشوند که یک نمونه آن در مثال بالا در رابطه با مصرف سیگار ذکر شد.ایا واقعا امکان دارد در جامعه و در ادبیات محاوره حتی نوشتاری بگونه ایی بنویسیم و بگوئیم که با گزاره های چنین مواجه نشویم؟.گزاره هایی که به تنهایی اهداف متعالی را تبلیغ میکنند وقتی وقتی تجمیع میشوند بیننده یا خواننده در درک معنا و مفهومش سردرگُم میشود.!شاید یک زبان و ادبیات قوی و کامل بتواند چنین هدفی را تامین کند.
بدترین دشمنان
