اولین اتوبوس:
اولین اتوبوس در ایران توسط یک تاجر بلژیکی وارد شد و در شهر رشت بکار گرفته شد.بعدها بدلیل عدم وجود زیرساختهای لازم و نرخ کرایه و کمبود مسافر در نتیجه عدم توجیه اقتصادی لازم ، این اتوبوس به یک تاجر بوشهری بنام معین التجار فروخته شد که در تهران مورد استفاده واقع گردید.
اتوبوسهای نسل اول که وارد ایران شدند برای نسل ماها که در آن دوران، سالهای اول عمرمان آغاز شده بود بسیار خاطره انگیز بود.اتوبوسهای دماغدار با بدنه ایی گاه چوبی که غالبا با وسیله ایی بنام هندل روشن میشدند.راننده هایشان شوفر (Chauffeur)نام داشتند.شاگردی هم داشتند که به او شاگرد شوفر میگفتند.شوفرها، همه کاره ماشین بودند.هم مکانیک ،هم برقکار،هم تعویض روغن و…همه کارهای ماشین را خودشان انجام میدادند. همانگونه که گفته شد این اتوبوسها با وسیله ایی بنام هندل روشن میشدند که میله ایی بود با سر مهره مخصوص که از سمت جلو با محور موتور درگیر میشد و با چرخاندنش موتور روشن میشد. به این عمل، هندل زدن میگفتند.گاهی هم باید آنقدر هندل میزدند تا یکبار میگرفت.کار بسیار سختی بود.در بین راه چندین بار اتوبوس خاموش میشد وشوفر وشاگرد شوفر مبادرت به تعمیر و هندل زدن میکردند.
بعدها اتوبوسهای مدرنتر مجهز به استارت ساخته و به بازار ارائه شدند.راننده های این نوع ماشینها، خیلی راحتتر رانندگی میکردند.به همین خاطر شوفرهای نسل اولیه این راننده را به حساب نمی آوردند.همیشه خودشان را یک سر وگردن بالاتر از اینها میدانستند.از اینکه به آنها شوفر اتلاق میشد خیلی خوشحال میشدند وبه اندازه لفظ دکتر یا مهندس برایشان لذتبخش بود.
اولین اتوبوس
