بزرگترین پارادوکس زندگی:
وقتی دو انسان پخته و معنوی به هم دل می بازند، یکی از بزرگترین پارادوکس های زندگی اتفاق می افتد.
یکی از زیباترین پدیده های جهان هستی رخ می دهد:
آنها با هم هستند و در عین حال به شدت مستقل و تنها هستند!.
آنقدر به هم نزدیکند که انگار هر دو آنها یک نفرند، اما در عین حال، با هم بودنشان ، فردیتشان را نابود نمی کند.
با هم هستند و تنها هستند، با هم بودنشان کمک می کند که تنها باشند.
دو انسان پخته و معنوی اگر عاشق هم شوند، بدون حس مالکیت، بدون سیاست، بدون ریاکاری، به هم کمک می کنند که آزاد باشند.
مردن از عشق
فرانک پورسل
شاید جمله نیمه گُم شده را شنیده باشید.برخی براین باورند که برای تشکیل یک زندگی مشترک موفق ،باید هر کسی نیمه گُم شده خود را بیابد.در غیر این صورت تشکیل زندگی مشترک آمیخته با عشق نخواهد بود.معتقدند که شریک زندگی باید کسی باشد که مکمل او باشد.این فرض از اساس اشکال دارد.هیچکس نیمه گُم شده کسی نیست.هر انسانی خودش یک واحد مستقل است.اگر کمبودو کسریهایی در وجود آدمها باشد همانا خود از همه کس به آن آگاهتر است.شخصا باید تلاش کند نواقصات شخصیتی خود را رفع کند.انسانها در هرحال با هم متفاوتند.شرط بقای یک زندگی مشترک موفق ،توانایی هایی ست که آدمها باید در خود ایجاد کنند.ظرفیت خود را در تحمل همدیگر بالا ببرند.انسانها اگر به این مرحله از عقلانیت برسند که توانایی تحمل تفاوتها را داشته باشند خواهند توانست در کنار هم مسالمت آمیز بزیند.چه زندگی مشترک چه زندگی اجتماعی.
