شاگرد اول:
در جایی مطلبی میخواندم به سوال جالبی برخورد کردم.چند لحظه روی آن تامل کرده در نهایت مطلب زیر به ذهنم رسید.
سوال این بود:
اگر این بزرگان معلمین دوره دبیرستان شما بودند دوست داشتید در کدام درس شاگرداول میشدید؟.
1-برتراند راسل: فلسفه
2-مریم میرزاخانی: ریاضی
3-ماری کوری:شیمی
4-چارلز داروین: زیست
5-استیفن هاوکینگ:نجوم
6-البرت انشتین:فیزیک
7-نیکلا تسلا:برق
جواب: ایا همه دروس یا بعضی یا هیچکدام؟
واقع مطلب این است که از شخصیتهای فوق آنقدر آثار عظیمی برجای مانده که انتخاب بین آنها و شاگرد اول شدن در کلاسشان بنوعی مثل انتخاب بین فرزندان خانواده میماند!.
انسان و انسانیت محصول مزرعه خرد و دانایی ست.همه نوابغ فوق و بسیاری دیگر که در این مزرعه کشت کردند در پرورش و باروری خِرد جامعه بشریت نقش داشته و دارند.انسان آنچنان شیفته راه و رسمشان میشود که آرزو دارد در همه کلاسهای آنها شرکت ودرسشان را بجد بیاموزد و در همه آنها شاگرد اول شود.
این نورافروزان بی بدیل جامعه بشریت در عصر و زمانه خویش و حال و آینده به تنهایی توانستند چنان دانایی انسانها را به مجهولات ارتقا دهند که همچون نوری که بر تاریکی تابانده میشود،چراغ راه خیل جامعه بشریت گردند. پیشرفتهای امروزی ما در عرصه های علمی، فرهنگی و اقتصادی و…مرهون روشنگری این نوابغ و بسیاری دیگر از اسطوره هاست.
تلاش جهال
البته در نقطه مقابل،جاهلان و تاجران جهل نیز بیکار ننشستند.آنان نیز که از محل جهل و نادانی و ناآگاهی جامعه نان میخورند همواره بر تولید جهل و تزریق آن به شیوه های مختلف بر پیکر جامعه مُصِر هستند.اصطکاکی که این قشر و پیاده نظام آنها در مسیر کاروان علم و آگاهی و دانایی ایجاد میکنند اگرچه در نهایت ره بجایی نمیبرد ولی در عقب نگهداشتن بسیاری از مردمان قابل توجه است.
جهل و خرافات مثل خوره،بعبارتی مثل بیماری بر بدن جوامع بشری،همواره سعی بربه تحلیل بردن و تجزیه و مرگ تدریجی آنها دارد.
چقدر پسندیده است که انسانها با غافله سالاران دانایی و آگاهی همگام و همسفر و همراه باشد.بتواند ولو اندک در زندگی خویش کورسویی بر کوره راه جامعه بشریت بتابانند.درکلاس چنین نوابغی نه تنها شاگرد اول بودن که حتی حضور و بهره بردن در هر رده ایی حتی مستمع آزاد یک فرصت ذیقیمت است.
