قله لاسه سر:
این قله به ارتفاع ۲۶۲۰ متر از سطح دریا واقع است. با مختصات جغرافیایی، طول 48درجه و 56دقیقه و 35 ثانیه و عرض 37درجه و 7 دقیقه و 51 ثانیه روی خط الراس ماسوله قرار دارد.
وقتی روی آن قرار بگیریم قلل دوخون،گدوک و آسمانکوه روی این خط الراس کاملا پیداست.حتی در صورت مساعد بودن هوا،تابلوی دوخون نیز با چشم قابل رویت است.اگر این تابلو را در دید خود قرار دهیم،آنوقت پشت سر ما چکاد شاه معلم و سمت راست ما ارتفاعات و قلل استان زنجان خودنمایی میکنند.
مسیرقله لاسه سر از کوهروبار
مسیر آن از ییلاق کوهروبار ماسوله نسبت به دیگر قلل منطقه،چندان سخت نیست. ولی آب وهوایی غیرقابل پیشبینی و کاملا متغیر دارد.اگر قراربر وزش باد باشد چه گرم و چه سردش گاهی چنان شدید میشود که میتواند مانع صعود باشد.
اگر بارش باران و برف قسمت شود،مسیر چنان یخبندان و لغزنده میشود که صعود حتما باید توام با تجهیزات کاملا زمستانه باشد.کما اینکه چند سال قبل بدلیل وقوع بهمن در همین مسیر یکی از کوهنوردان جانش را از دست داد.
تابستان این خط الراس و قللش نیز گرم و صعودش طاقت فرساست .لذا بهتر است صعود تابستانه، شبانه باشد. یا شروع برنامه صعود از اولین ساعات بامداد رقم بخورد و گرنه کار کمی سخت میشود.
توصیف مسیر
قبلا چهار بار دیگر قصد صعود به آنرا داشتیم. هربار به یکی از دلایل بالا، انجام نشد .برنامه صعود مورخ ۲۳مهر ۱۴۰۰ با همنوردان باشگاه کوهنوردی سپهر انجام شد. این برنامه بالاخره منجر به صعود کامل شد.در این روز هوا، کاملا مطلوب و ملایم و خزان، فرش زرینی از برگهای طلایی در زیر پای پیمایشگران گسترانیده بود.
ساعت 8 صبح به همراه 55تن از همنوردان از شهر ماسوله حرکت کردیم . پس از چند استراحت کوتاه ، نزدیک ساعت 11 صبح پس از عبور از “دالان بهشت ” به مدخل ییلاق همیشه زیبای کوهروبار رسیدیم . در همان بدو ورود، شُرشُر آب آبشارش در زمین ودرختانی که اکنون جملگی برگهایی به رنگ طلا داشتند در آسمان نظاره گر ورودمان بودند.
لختی در کنار چشمه پر آبش اُتراق کردیم. استراحت و خوردن تنقلات و پرکردن قوطیهای آب که در ادامه مسیر به آبدار بودن چشمه ها اعتمادی نبود.کمی بالاتر ودر زیر درختان طلاگونه ،گروه ما به دو دسته تقسیم شد.بخشی ماندند و رویت جنگل خزان خورده زیبا را بر رفتن ترجیح دادند.گروهی هم لذت را در رفتن و در نوردیدن دره ها و شیبها و قله ها یافتند.
بعد از چند استراحت و پشت سر نهادن چندین شیب نفسگیر ،بالاخره در ساعت 14 عصر روی قله قرار گرفتیم. از آن بالا محو تماشای ییلاق زیبای کوهروبار شدیم که اکنون سراسرش را مِه فراگرفته بود.
حال وهوای روی قله
در غیاب باد وباران وبرف جانسوز و سرمای استخوان خُرد کن،حالا بقدری این قله زیبا ورویایی شده بود که همنوردان هرکدام بشکلی در حال تهیه عکس و کلیپ وشادی و تبریک به همدیگر بودند.
در نهایت ساعت دو ونیم عصر و بعداز خواندن سرود و گرفتن عکسهای انفرادی وجمعی به سمت پائین حرکت کردیم. در مسیر برگشت نیز آنچنان محو زیبایی های مسیر شدیم که بُعد مسافت وطول زمان طی شدنش اصلا آزارمان نداد .
در طول مسیر برگشت نیز مثل رفت چند استراحت کوتاه والبته صرف نهار داشتیم .در نهایت ساعت 19 در ماسوله بودیم. سوار ماشین و عازم رشت شدیم.
به پایان آمد این دفتر
این صعود در این فصل واین روز، بسیار بیادماندنی و خاطره انگیز بود .از آن دسته برنامه هایی بود که لحظات آن هرگز قادر به ثبت در لنز هیچ دوربینی نبوده و نیست بلکه فقط نقشش در ذهنها حک شده است.
آنچه در زیر میبینید و میشنوید تنها بریده هایی ابتر از پیمایش دالان بهشت گیلان است.
از باشگاه کوهنوردی سپهر رشت بابت برنامه ریزی،تدارک واجرای بی نقص این برنامه زیبا تشکر میشود.
جای همه دوستان وهمنوردانی که نبودند خالی
قله لاسه سر
