انوری وپیش گویی
این قضیه پیش بینی وضع هوا هم خیلی جالب شده است،گویا در چند سال قبل و بعد از اینکه چند مورد سیل و طوفان و رعدبرق طبق معمول بطور غافل گیر کننده ایی در بعضی از نقاط بوقوع پیوست وخسارات جانی و مالی به همراه آورد ،نخست سازمان مدیریت بحران به لحاظ عدم کمک رسانی بموقع زیر سوال رفت و بعد خیلی سریع توپ به زمین هواشناس کشور پاس شد که به لحاظ عدم پیشبینی درست و بموقع وضعیت جوی و عدم اطلاع بموقع موضوع به سازمان مدیریت بحران، موجب غافلگیر شدن مدیریت بحران ودرنتیجه وقوع بحران شده است…!بعد از آن تاریخ و تاکنون رویه هواشناسی مبتنی بر دست بالا گرفتن پیشبینی ها و صدور اطلاعیه های هشدار شداد و غلاظو..است تا بلکه دوباره زیر سوال نردود…!
البته معضل پیش بینی ها مختص زمان حال و زمانه ما نیست و از قدیم همواره چنین مشکلاتی وجود داشته مخصوصا اینکه در عهد قدیم که تکنولوژی مثل امروز پیشرفت نکرده بود، پیش بینی کنندگان در واقع پیش گویانی بودند که به کمک رمل و اسطرلاب حوادث آینده را پیشبینی کرده و به اعتبار علمی و باور عرفی مردم اطلاع رسانی میکردند حالا اگر محقق میشد که میگفتند پیشبینی درست از آب در آمده و اگر هم احیانا محقق نمیشد میگفتند مشیت الهی نبوده است…!
از جمله یکی از این پیشگویی ها مربوط است به انوری شاعر که داستانش در زیر می آید…!
داستان پیشگویی انوری
و آن واقعه پیش بینی توفان سال 582 هجری است و قضیه از این قرار بود که طبق پیش بینی منجّمان بزرگ آن روزگار، در این سال، بر اثر قراین کواکب، قرار بود طوفان شدیدی بوزد که زمین و زمان را به هم بریزد….!این پیش بینی که چهل سال قبل از این واقعه صورت گرفته بود، همه مردم را در اضطراب افکنده بود و هرچه زمان آن نزدیکتر میشد، بیم و هراس مردم بیشتر میشد. در این میان، شاعران آن دوره هم از قافله عقب نماندند و بر آتش این موضوع دامن میزدند….!
معروف است که انوری شاعر بر حتمی بودن وقوع این توفان حکم کرده بود. در اشعار خاقانی و نظامی گنجوی و ظهیر فاریابی هم اشاراتی به این موضوع هست. اما جالب اینجاست که سال 582 هجری در رسید و هیچ اتفاقی نیفتاد و مشهور است که در پاییز آن سال، «چندان باد نبود که مردم غلّه پاک کنند. و در روز حکم، چراغهایی که بر سر مناره ها بودند، بادی نبود که شعله آنها را ننشاند و همگی تا شب مشتعل بودند!»
حمدلله مستوفی ضمن نقل این ماجرا، قطعهای در ریشخند حکم انوری درج کرده که گویا از فرید کاتب است:
گفت انوری که بر اثر بادهای سخت
ویران شود عمارت و دکُه نیز بر سری
در روز حکم آن نوزیدهست هیچ باد
یا مُرسل الریاح، تو دانی و انوری!
انوری وپیش گویی
