گزارشات طبیعت گردی و کوهنوردی

اولین پیمایش

رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود...!

اولین پیمایش:

اولین پیمایش فروردین 1390
مسیر تله کابین لاهیجان به روستای دیزبن

نوزدهم فروردین یکهزار و سیصد ونود.چندروز قبل از این تاریخ از طریق اطلاعیه ایی که یکی از دوستان درفیس بوک به اشتراک گذاشته بودمطلع شدم قرار است یک برنامه کوهپیمایی عمومی درروز جمعه تاریخ فوق در منطقه لاهیجان برگزار شود!.

آن موقع دوسال ونیم بودکه خودراازکاردولتی فارغ وبدنبال پرکردن خلابابرنامه جدیدی بودم. تاضمن برخورداری از تنوع، کمک کند همه انرژیهای منفی سی واندی سال کارپرقیل وقالم را از ذهن تخلیه وکمک کندتجربه جدیدی اززندگی داشته باشم!.

آن روز فرصتی شدکه دراین برنامه که گویا اکثر شرکت کنندگانش برخلاف من جوان ولی مثل من برای اولین بار کوه می آمدند شرکت کنم.

با وسایل اولیه و ابتدایی درمسیری نه چندان سخت ازکنار تله کابین بام سبز لاهیجان.

از میان بوته های معطر چای درکنار درختان تازه به شکوفه نشسته در میان جنگل وگاه باریکراه هایی مملو ازگزنه وتمشک،زیر آسمانی نیمه آفتابی ولی پُررطوبت وتحت نظاره قلل مرتفع منطقه!.

تعداد شرکت کننده ها زیاد، مقصد روستای دیزبُن در جاده لاهیجان به لنگرود.گاهی تند و زمانی کُند، آهسته و پیوسته غرق در زیبایی های مسیر،نزدیک به ده ساعت پیمایش خاطره انگیز در جواردوستان قدیم وجدید.

دوستان جدیدی که بعدها تبدیل به دوستانی دائمی شدند و همنورد قله های فراوان!.

بعدها که برای برگشت سوار مینی بوس شدم تازه متوجه دردهای عضلانی شدم وآن دردها که البته ناشی از عدم آمادگی بدنی ام بود نزدیک به یک هفته طول درمان داشت!.

اولین پیمایش

آن برنامه کمک کرد گمشده خودرا پیدا کنم . آن پیمایش طلیعه ایی نو برای شروعی جدیدازتجربه ایی تازه برای من بود.تجربه ایی که به من آموخت زندگی ابعاد دیگری هم دارد و کار فقط بخش کوچکی از زندگیست‌‌!.

بعدها برنامه های کوهنوردی همراه باانجام ورزشهای هوازی طول هفته و تکمیل وسایل کوهنوردی توام باآموختن علم این ورزش،بصورت علمی تر وفنی تردنبال شد.

بطوریکه زمینه صعودهای بیادماندنی فراوانی ازبلندترین وگاهی فنی ترین قله های کشورمون همچون خُلنو،تخت سلیمان،دماوند(سه بار از سه جبهه مختلف)،علم کوه،سهندوسبلان و…رابرایم رقم زدواین قصه کماکان ادامه دارد.

کوهنوردی به من آموخت وقتی به اوج قله رسیدم ازار واذیت سنگریزه های مسیررادرقبال عظمت قله وشادی فتح آن ناچیز شمرده وفراموش کنم!.

کوه به من آموخت که وقتی در کنارش هستم به بزرگیش واقف نیستم ولی وقتی ازآن فاصله میگیرم به بزرگیش پی میبرم!.

کوه و صخره ها و سنگهاوبرف پانزده مردادش وجان پناههای سردش وطوفانش وبرف وبارانش وگاه آفتاب سوزانش واصولا طبیعت بارفتارش به من آموخت که باصبروپایداری وکاروتلاش همه چیزدرهرسنی دست یافتنی ست.

اولین پیمایش
از راست:
اینجانب،آقای مهندس الفت بخش،آقای هادی راد

پارس گیلدا
اولین پیمایش
مطالب بیشتر

نمایش بیشتر

مدیر سایت

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق / چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست..! "حافظ" ......؛ نام و نام خانوادگی:حسین شعبانی مژدهی ؛ شغل: آزاد؛ تحصیلات: لیسانس در مهندسی؛ متاهل و پدر ؛ علاقمند به طبیعت گردی و کوهنوردی و عکاسی ومستندکردن تجارب نزدیک به هفت دهه پیمایش در این محنتگه خاکی..

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا