درنگ:
اگر همه ی مردم بزرگترین غم زندگیشان را در دست بگیرندو در صفی بایستند تا یک قاضی حکم کند که غم چه کسی بزرگتر است ،هرکس با نگاه به کناری اش ،غم خود را در جیب می گذارد و به خانه می رود.!
یکی از خصلتهای غالب مردمان نگاه به زندگی دیگران است.مقایسه خود با دیگران آنهم نه از باب موفقیتهایشان که از بابت ناکامیهایی که در زندگی دارند.این مقایسه حتما مقایسه درستی نیست.چرا که یک مقایسه منصفانه زمانی ست که هر دو جنبه موفقیتها و شکستهای زندگی مورد مقایسه قرار گیرد .ضمن اینکه اصلا مقایسه کردن خود با دیگران عمل پسندیده ایی نیست.
اگر قرار باشد انسانها به غمهای همدیگر اشراف وآگاهی داشته باشند شاید قانع شوند که خط کش و شابلون را کنار بگذارند وزندگی خودشان را بکنند.اصولا زندگی درهم است وبرچین نیست.ممکن است کسی در جایی از نعمتی بهره مند باشد در جایی دیگر نباشد ونفر دیگر بر عکس.لذا هر کس باید بنا به توانمندیهای خود و در مسیر خود کوشش کند و به آنچه که بدست می آورد رضایت دهد و شاد باشد که آرامش خاطر و راضی بودن به داشته بزرگترین دستآورد زندگی ست که سلامتی و سعادت به همراه خواهد داشت.
درنگ
