دیر متوجه میشویم
ما چقدر دیر متوجه میشویم که زندگی و حیات یعنی همان دقایق و ساعاتی ست که با کمال شتابزدگی و بیرحمی انتظارِ گذشتن آن را داشتیم..
عکسها:زمستان 95
گیلان،رستم آباد،ارتفاعات سرک
یک حقیقت تلخ این است که به آموخته اند از بدو تولد تا زمانیکه زنده ایم همواره در انتظار تامین آرزوهای خود تلاش کرده وبه محض اینکه به آن رسیدیم بدون اینکه لحظه ایی به خود فرصت دهیم با چیزی که برای بدست آوردنش انتظار کشیده بودیم چند صباحی زندگی کنیم فراموشش میکنیم وبدنبال آرزو و خواسته دیگر تلاش دیگری را آغاز میکنیم.این سبک زندگی کردن در واقع بنوعی تباه کردن عمر است.
بایداز لحظه لحظه عمرمان که در حال و در اختیارمان است بکمک داشته هایی که در اختیارمان است بهره کافی ببریم. البته بطور معقول برای نیازهای آتی هم برنامه ریزی کنیم.زمانی متوجه میشویم که مسیر را اشتباه رفته ایم که عمرمان هدر رفته ودیگر راهی برای جبران نیست.لحظات و دقایقی که در ایستگاه مترو یا اتوبوس و…در انتظاریم ولحظه شماری میکنیم که زمان سریعتر بگذرد در واقع این لحظات و دقایق همان عمرمان هستند که خرج میکنیم ومتاسفانه روش صحیح خرج کردنش را به ما نیاموخته اند.
دیر متوجه میشویم