سووشون:
این اثر نوشته سیمین دانشور نویسنده ایرانی معاصر است.وجه تسمیه سووشون از واژه سیاوشون به عبارتی سیاوش که از اسطوره های شاهنامه می باشد می آید.
سیاوش فرزند کیکاووس،پرورش یافته در دامن رودابه( مادر رستم تهمتن) نماد پاکدامنی ست.وقتی سودابه نامادری سیاوش و زن زیبارو ولی بدسرشت کیکاوس نمیتواند سیاوش تناور و برومند خوش چهره را در کمند عشقش گرفتار سازد،کینه اش را به دل گرفته و به سعایتش نزد شاه می پردازد.
سووشون
در این قصه اما سیاوش بدون اینکه سودابه را را نزد پدر به پلشتی و سوءنیت متهم کند،خیانت را انکار می کند و لذا پدر مقرر می دارد کوه آتشی به پا دارند،چنانچه سیاوش به سلامت از آن عبور کرد مورد عفو واقع شود و چنین نیز می شود.اما طینت ناپاک سودابه،بی کار نمی نشیند و روح پلیدش بالاخره کیکاووس را مجاب به مجازات سیاوش بیگناه کرده و دست پدر را به خون پسر ملوث می سازد.اینچنین است که مظلومیت سیاوش و غلبه اهریمن دغل و دها بر اخلاص و وفا،نقل محافل تاریخ و فرهنگ ایران زمین می گردد و هرجا که ظلمی واقع و خونی به ناحق ریخته میشود سوگواری آن حادثه متصف به سرنوشت مظلومانه سیاوش گشته که این نوع سوگ را در استان فارس سوشوون می گفتند.(اینکه الان نیز مصطلح هست یا خیر نمیدانم).
سووشون یا سیاوشون،روایت سرنوشت اربابی مردمی و مهربان بنام یوسف در اثنای جنگ دوم در استان اشغال شده فارس توسط ارتش انگلیس و سربازان هندیش است. مجموعه ایی از اتفاقات روزمره مردمان آن استان مخصوصا ایلات عشایر قشقایی و بویراحمدی ها ست.حکایت مظالم و اجحافی که بر مردمان فقیر و تحت ظلم آن ناحیه میشود.
سیاوشون
ارباب جوان مهربان و مردم دوستی به نام یوسف که همواره جانب مردم و کمک حال آنان است در تیر رس نگاه عوامل انگلیس و ماموران دولت و دیگر جاسوسان و خبرچینان و نمامان است.رفتار جانبدارانه و محافظه کارانه برادرش با دولتیان که در شهر وکالت می کند،داستان تعاملها و انتخاب شکل مبارزه و جنگ و گریزهاو…که سرانجام به ترور و مرگ یوسف منجر میشود،مجموعه وقایع این رمان تاریخی را شکل میدهد که نقش زنان در این مبارزات از قلم زن نویسنده رمان کاملا به جا و پررنگ جلوه داده شده است.
بعد از ترور ارباب یوسف حالا زری،زن یوسف می ماند و بچه هایش مخصوصا خسرو با کُره اسب زیبایش که زمانی چشم زن حاکم را برای سواری گرفته بود.حکومت برای حفظ آرامش با برگزاری مراسم تشییع و یادبود مخالف است ولی مردم هجوم می آورند و به صورت خودجوش سووشون را برگزار می کنند اگرچه در نهایت با دخالت عوامل دولتی،طواف جسد یوسف در حرم شاه چراغ نیمه کاره می ماند و به ناچار یوسف را شبانه بدون نماز و تلقین به خاک می سپارند.
واین قصه ادامه دارد!
سوشوون یا همان سوگواری شیاوشانه،رسم نامردمی های تاریخ و فرهنگ سرزمینمان است که همواره در نبرد بین حق و باطل،امانت و خیانت پاکی وناپاکی ست که سودابه های تاریخ برای سیاوش ها و پرورش یافتگان دامن پاک رودابه های ایران زمین رقم زده اند.
اینکه کی و کجا زنجیره این دور و تسلسل باطل گسسته و پاکی بطور کامل بر خدعه وخیانت و دغل وناپاکی چیره شود را فعلا سری دراز است.
سووشون
