فیبر نوری:
در ارتباطات و مخابرات برای انتقال اطلاعات از یک نقطه به نقطه دیگر از بسترهای مختلف نظیر سیم مس،کابل کواکسیال،کابل شبکه،امواج رادیویی و مایکروویو و …استفاده میشود.همه این محیطهای انتقال به تناسب خصوصیت شان دارای محدودیت پهنای باند بوده و چنانچه تقاضا بیشتر باشد قادر به پاسخگویی نیستند.
اخترا ع کابل نوری و گسترش آن در عالم ارتباطات تحولی شگرف ایجاد نمود.دراین محیط انتقال که اطلاعات در آن با سرعت نور انتقال می یابد، هیچ محدودیت پهنای باند برای انتقال دیتا نیست بطوریکه اطلاعات در کسری از ثانیه از مبدا به مقصد منتقل میشود آن چیزی که در حال حاضر محدودیت ایجاد میکند محدودیت های تکنولوژی مخصوصا در سیستمهای کدینک و دکدینگ مبدا و مقصد است که ظرفیت انتقال را محدود مینماید.
در آزمایشگاه، دانشمندان تا امروز موفق به ارسال ۱۰۰ پتا بیت بر ثانیه (صد هزار ترابیت در ثانیه) به مسافت ۱ کیلومتر در یک تار فیبر شده اند. افت سیگنال نوری و پاشندگی نور از عوامل محدود کننده در پهنای باند بالا در فیبر نوری می باشند.
لازم به ذکر است که جنس رشته های فیبر نوری نوعی ماده شفاف مثل شیشه بوده و با توجه به میزان و حجم ترافیکی که این رشته ها میتوانند با خود حمل کنند حفاظت و نگهداری آنها بسیار با اهمیت است. چرا که آسیب دیدگی آن میتوانند بخش بزرگی از ارتباط منطقه را مختل سازد.