شانه کوه

گزارش صعود به قله شانه کوه

0 41 زمان تقریبی مطالعه 7 دقیقه

شانه کوه:

مقدمه
یکی از زیباترین و فنی ترین و درعین حال پرترددترین مسیرهای کوهنوردی ایران،بدون شک منطقه علم و تخت سلیمان واقع در کلاردشت مازندران می باشد.بنابه برآوردها،این منطقه بالغ بر 200 قله بالای 4000 دارد.شانه کوه به ارتفاع 4450 متر یکی از این قلل و در منطقه تخت سلیمان و در جوار قله تخت سلیمان و در واقع همسایه دیوار به دیوار این قله رویایی واقع شده است.

تا اینجا باید با مینی بوس برویم(قرارگاه کوهنوردی ونداربن واقع در منطقه کلاردشت)

این قله،چندین مسیر صعود دارد که صعود مورخ مرداد 1402 ما از مسیر پناهگاه سرچال بود.مسیر این قله ستیغ وستبر و سر به آسمان سائیده از خود قرارگاه ونداربن(ارتفاع ۲۲۰۰متر) تا پناه کوهنوردی سرچال(ارتفاع ۳۷۵۰متر) واز آنجا تا خود قله(ارتفاع ۴۴۵۰متر)،سرشار از جاذبه های دیدنی ومناظر بکر و بینظیر است.

و قرار بود که این صبحانه در محل قرارگاه میل شود که به همت تدارکات تیم انجام شد!

شرکت کنندگاه این برنامه چه آنها که قبلا تجربه این مسیر را داشتند و چه آنها که اولین بار از این مسیر میرفتند بیصبرانه منتطر بودند که این برنامه به اجرا درآید.به همین دلیل و به لحاط بهره مندی بیشتر و خاطره ایی ماندگارتر برای همگان ونظر به ملاحظات جوی، این برنامه با یک هفته تاخیر ،بجای تقویم برنامه ریزی شده باشگاه یعنی 19 و20 مرداد در مورخ ۲۶ و۲۷ همین ماه به اجرا درآمد.

حرکت از رشت

دقایقی مانده به نیمه شب 25 مرداد ،همنوردان این برنامه به همراه تنی چند از بدرقه کنندگاه در محل ایستگاه سواری امامزاده هاشم حضور بهم رسانیدند.روحیه های بشاش و خوش وبش گرم شرکت کنندگان وبدرقه گرمشان توسط خانواده ها و دوستان،خبر از صعودی خاطره انگیز میداد.پس از چیدن کوله هادر انتهای مینی بوس که جملگی برای صعود دوروزه تدارک دیده شده بود،با کمی تاخیر راس ساعت 25 دقیقه بامداد 26 مرداد استارت حرکت زده شد.

استراحت در داخل مینی بوس

باتوجه به اینکه در اولین روزبرنامه،حدود 7 الی 8ساعت کوهپیمایی در نظر گرفته شده بود لذا لزوما از فرصت حضور در مینی بوس باید برای خواب نیز استفاده میشد که چنین نیز شد.دو تن از همراهان این برنامه، بین راه سوار شدند و سعی شد استراحت مناسب در داخل خودرو صورت پذیرد.ضمنا در منطقه کلاردشت نیز توقفی 70 دقیقه ایی جهت استراحت راننده که بنظر میرسید از رانندگی در این مسیر چندان هم راضی نیست صورت پذیرفت.لذا همنوردان نیز از این فرصت جهت تکمیل خواب، استفاده نمودند.نهایتا در ساعت 9صبح تاریخ فوق، تیم به قرارگاه کوهنوردی ونداربن رسید.

شروع صعود

بعد از شنیدن صحبتهای سرپرست تیم آماده حرکت شدیم

بعداز پائین گذاشتن کوله ها و جمع و جور کردن آنها،صبحانه به صرف پنیر و نیمرو که به همت تدارکات گروه واز قبل پیشبینی شده بود انجام شد.آنگاه در ساعت 9:25 دقیقه مورخ 26 مرداد ، همگی کوله ها را بر پشت نهاده و از محیط قرارگاه خارج شدیم تا در محلی مناسب به صحبتها سرپرست برنامه گوش فرادهیم.در این صحبتها،سرپرست تیم ضمن خیرمقدم وآرزوی در پیش بودن صعودی خوب ودلچسب برای همگان به معرفی مختصر مسیر ونیز عوامل اجرایی برنامه پرداختند.

رودخانه سردآبرود وآب سرد تگرگیش که ناشی از ذوب یخ یخچالهای سرچال و علمچال میباشد.

حر کت تیم از ونداربن در ساعت 9:55 صبح آغاز شد وبا توجه به بدقولی “مسئول چهارپایان حمل بار”وفراهم نشدن قاطر،بناچار مسیر قرارگاه تا پناهگاه سرچال باید با کوله کشی سنگین طی میشد.اگرچه همه کوله ها،دوروزه چیده شده بود وحملش نفسگیر بود ولی از همان آغاز راه ، دستان همنوردان در دستان باد صبا بود که به بصورت نسیم ملایم وخُنک صبحگاهی در حال وزش بود و گامهایشان بر ساحل رودخانه خروشان سردآبرود و گوششان به آواز این رودخانه که آب سردش سر به سنگ زنان و شتابان از سمت مخالف،در حال عبور بود وشادمانه ملودی وصلت به معبود خود یعنی دریا را مینواخت.

سنگ کشتی

بدین ترتیب بعداز دو ساعت و چنددقیقه فزونتر که در چنین محیطی پیمایش داشتیم،یعنی در ساعت 12:15و طی کردن شیبی ملایم به محلی رسیدیم موسوم به سنگ کشتی(ارتفاع ۲۷۰۰ متر) که تخت سنگ عظیمی ست بشکل کشتی داخل دره ایی که شبیه به رودخانه ایی خشکیده میماند.بیست دقیقه در جوار سایه آن سنگ استراحت کردیم و برخی از اعضا از فرصت برای پرکردن قوطی های آبشان از چشمه مجاور این سنگ که حالا آبش نسبت به سالهای قبل کمتر شده وبصورت ریسمان باریکی درآمده است استفاده کردند.سپس مجددا کوله ها بر پشت نهاده و ادامه مسیر دادیم.

شروع شیبهای نفسگیر

حالا شیب کمی تندتر شده بود و هوا نیز کم کم گرمتر میشد.توصیه های مکرر به نوشیدن آب ونفسهای عمیق واستفاده از تنقلات که مرتبا توسط سرپرست برنامه به اعضا ارائه میشد،سبب تجدید قوای از دست رفته همنوردان میگشت.مهمتر اینکه جاذبه های فراوان مسیر و مشاهده قلل اطراف،جملگی بالای 4000متر و شنیدن صدای گوشنواز ریزش آب از داخل رودخانه هایی که از دل کوه بیرون میزدند از ویژگیهای خاص این مسیر است که دیدن آنهاسبب رفع خستگی راه در این ظهر گرم مردادماه میشد.

با توجه به مسافت طی شده و میزان ارتفاعی که گرفتیم ،متوسط شیب مسیرقرارگاه کوهنوردی ونداربن تا پناهگاه سرچال 22 درصد برآورد شده است.طی 8 ساعت ،پیمایش باکوله سنگین در این شیب ادامه داشت.

بمراتب اینکه شیب مسیر بیشتر میشد فواصل استراحتها کوتاهتر میشد واین خود در ارتقای روحیه وبهبود قوای بدنی اعضا نقش مهمی ایفا میکرد.در نهایت پس از پشت سر نهادن آخرین شیب مسیر،ساختمان پناهگاه از دور نمایان واعضای گروه در نهایت در ساعت 18 با طی 7ساعت و45 دقیقه با کوله های سنگین در یکی از اتاقهای پناهگاه که قبلا توسط یکی از همنوردان آماده شده بود مستقر شدند.

شب مانی و استراحت

به محض استقرار اعضا در اتاق ،مقدمات شام توسط تیمهای فرعی که از قبل توسط سرپرست تیم تعیین شده بود آغاز شد و گروهی دیگر به چیدن کوله های سبک برای صعود فردا پرداختند.صرف شام طبق برنامه انجام و از ساعت 8:30 کم کم ،افراد در داخل کیسه های خواب قرار گرفتند.برنامه بیدارباش، 3 صبح تعیین و شروع حرکت 4 صبح برنامه ریزی و به اطلاع اعضا رسید.

ساعت 4 صبح مورخ ۲۷ مرداد ۱۴۰۲ بجز 5 نفر از اعضای تیم که آمادگی کمتری برای صعود داشتند،بقیه 12 نفر با چراغ پیشانی به سمت قله رهسپار شدند.پیمایش در مسیری که در ابتدا،فاقد شیب قابل ملاحظه ایی بود زیر نور مهتاب که سایه روشن قلل اطراف در دید همگان قرار داشت در خُنکای صبح روز صعود،دلچسب بود.

کمی اما بعدتر در مسیر یخچال سرچال وبعد از آن علمچال،مسیر تحت پوشش سنگها و قلوه سنگهای متعدد فراوان بود و همزمان شیب مسیر هم رو به افزایش وصد البته جاذبه مسیر هم فزونتر،مخصوصا شنیدن صدای شُرشُر آب رودخانه ایی که آبش از محل ذوب یخ این یخچالهای بود ودر زیر خروارها سنگ ویخ جاری بود جلوه ویژه ایی به این پیمایش داده بود.

کمی استراحت

ساعت 5:16 صبح در ابتدای یخچال سرچال استراحت کوتاهی داده شد تا همنوردان برای ادامه مسیر که اکنون سختتر شده بودتجدید قوا کنند.پیمایش مسیر چهار کیلومتری و سنگلاخی این یچخالها که عرض و عمقشان 80 متر برآورد شده است دوساعت و نیم طول کشید.

پیمودن قدم به قدم این مسیر برای همنوردانی که تجربه پیمایش قبلی آنرا داشتند،تداعی گر خاطرات گذشته وبرای آنان که اولین بار، این مسیررا طی میکردند خاطره ساز بود.از سنگ عظیم الجثه سماور که از یک وجه اش روی سنگی دیگر بند شده و آشکارا به ضرب المثل “سنگ روی سنگ بند نمیشود “طعنه میزند تا دیواره با عظمت علم کوه و یخچالهایی که حالا ناشی از تبعات گرمایش زمین نسبت به سالهای قبل آشکارا دهن باز کرده اند و بسرعت در حال ذوب شدنند و قلل اطراف و همه وهمه….

این مسیر وهوای اینچنین عالی کمتر پیدا میشود

شیب آخر

در انتهای یخچال،تیم در نقطه ایی قرار گرفت که سمت راستش مسیر صعود به قله شانه کوه بود ودر سمت چپ سنگنوردانی که چادر زده وآماده صعود از دیواره بوده اند.حالا بخش انتهایی و سخت برنامه شروع میشد چرا که هم شیب بسیار تندتر میشدو هم مسیر مملو از سنگهای ریزشی گرانتیتی بود که باید با احتیاط کامل طی میشد.به لطف آمادگی همنوردان و رعایت نکات فنی و ایمنی و ملحوظ نمودن سفارشات فنی که مرتبا توسط سرپرست برنامه توصیه میشد،همه آنها راس ساعت 9:50 دقیقه دست به آستان قله شانه کوه سائیدند.

در این لحظه اعضای تیم پس از تبریک به همدیگر و پس از آن،خواندن سرود قله به مدت 30 دقیقه روی قله توقف داشتند که همراه بود با توضیحات سرپرست برنامه در رابطه با تعدادی از قلل اطراف که در دیدرس قرار داشتند شامل دیواره علم کوه و خود قله علم کوه و شاخکها و گردنه چالون و خود قله چالون و سیاه کمان و سیاه سنگها و نیز گرفتن عکسهای یادگاری و….

اگرچه ضیافت شادمانه بر فراز قله شانه کوه و مشاهده قلل بلند وفنی و بظاهر خشمگین سیاه سنگها،سیاکمان،تخت سلیمان،دندان اژدها،رستم نیش،گُرده و از همه مهمتر دیواره عظیم قله علم کوه بیش از این زمان می طلبید و اشتیاقش در چهره تک تک اعضا ،وافر و فراوان بود ولی راه برگشت طولانی بود و درنگ بیشتر،زمانبندی برنامه را تحت شعاع خود قرار میداد.

کوله سنگین برگشت از قله!

بنابراین راه برگشت را در پیش گرفتیم.حالا در مسیر برگشت نیز کوله هایمان سنگین شده بود! بسیار بسیار سنگینتر از رفت ولی نه با بار وبُنه بلکه با خاطراتی لبسوز و لبدوز و قطعا تا مدتها، نقش و نگاری زیبا که در ذهن حاضران این برنامه حک کرده تا ابد ماندگار خواهد ماند.

تیم صعود کننده،مسیر برگشت را حالا با سرعت بیشتر ادامه دادو درساعت 14 وارد پناهگاه سرچال شدند.پس از جمع و جور کردن کوله ها و کمی تجدید قوا،ساعت 15 راهی قرارگاه کوهنوردی ونداربن شدند.در مسیر برگشت نیز چند استراحت کوتاه داده شد.

در نهایت در ساعت 19همه اعضای تیم پس از حضور در قرارگاه و قرار دادن کوله در ماشین به صرف نان و پنیر وهندوانه،توسط تدارکات باشگاه دعوت شدند.هندوانه ایی که از قبل در آب رودخانه سردآبرود قرار گرفته بود وسرد سرد بود.بسیار ماکول،بسیار خوشمزه که باب ذائقه همگان واقع شد.

در ساعت 20 استارت برگشت از ونداربن به رشت زده شد و ساعت 1:30 بامداد 28 مرداد،شرکت کنندگان این برنامه بغیر از چند نفر که بین راه پیاده شدند،در همان محلی که سوار شده بودند از ماشین پیاده وپس از خداحافظی با همدیگر، کوله به پشت عازم خانه های خود شدند.

موقع برگشت گروه ما کمی جلوتر از بقیه بود و لذا از فرصت استفاده کردیم ومیهمان این میزبانان خونگرم کوهستان شدیم.بعد از آن پیمایش سنگین تغذیه با نان خشک وماست محلی و سپس جای دیشلمه واقعا مفرح و لذتبخش بود.

به پایان آمد این دفتر

بدین ترتیب برگی دیگر از کتاب صعودهای ورزشی ورق خورد و این دفتر نیز به همت همه اعضا و مسئولین و ودست اندرکاران این برنامه و شرکنندگان بخیر وخوبی وخوشی بسته شد اگرچه حکایت همچنان باقیست…
با ارزوی برنامه ریزی و تکرار چنین برنامه های مفرح و تشکر ویژه از مسئولان ودست اندرکاران باشگاه کوهنوردی وصعودهای ورزشی سپهر رشت