اجتماعی

چرا معالجه نمیشویم

هم درد معلوم است،هم درمان وهم دارو،پس چرا معاجه نمیشویم؟

چرا معالجه نمیشویم:

نقل است که سقراط حکیم به شاگردانش توصیه میکرد” زمانی به درمان اقدام کنید که مطمئن باشید بیمارتان حاضراست عادات بد گذشته را ترک کند…”.

وقتی این سخن سقراط را با دردهای امروز جامعه وفق دهیم متاسفانه خواهیم یافت که نه حاکمیت و نه قاطبه مردم حاضر به ترک عادات بد گذشته زندگی فردی و اجتماعی خود نیستند. به درد عادت کرده اند وبنوعی زندگی طولانی مدت در کنار درد برایشان عادی شده است.

امروزه از هر کارشناس و حتی غیرکارشناس درخصوص علت العلل دردهای روز جامعه اعم از خشکسالی،کم آبی،خاموشی ها،ریزگردها،بحران زباله،سیل،زلزله،تصادفات رو به رشد جاده ایی، پائین آمدن آستانه تحمل مردم و در نتیجه افزایش خشونت و نزاع های خانوادگی و خیابانی،مواد غذایی بدون کیفیت،تا شیوه های بدوی در مدیریتها،عدم شفافیت،عدم پیگیری سومدیریتهای مالی و هدررفتن سرمایه های مردم و کلا در یک کلام پائین آمدن روزبروز کیفیت زندگی سوال شود کلی دلایل مطرح میکنند. البته ممکن است همه دلایل نباشد ولی قطعا بخش عمده آن هست.

چرا معالجه نمیشویم

برغم آگاهی عمومی بر مشکلات و راه حلها، هیچ اراده و انگیزه ایی جهت درمان مشهود نیست.متاسفانه زندگانی طولانی مدت مردم و حاکمان تواما در کنار انواع دردهای اجتماعی اعم از دردهای خودساخته یا تحمیلی سبب شده که جامعه ما همزیستی با درد را پیشه خودسازد. قاطعانه بدنبال رفع آن نباشد.

چاره ایی جزاین نیست که هرآنکس که احساس آگاهی میکند و تالمات ناشی از این دردها روح وروانش را متاثرمیسازد تا هر اندازه ایی که خود میفهمد بدون توجه به اینکه دیگران چه میکنند وظیفه خودرا ولو انفرادی بنحو احسن ایفا نماید.

لذت استفاده از امتیازات روابط،رانت،سواستفاده از موقعیتهای شغلی و…اگرچه بظاهر شیرین و مطلوب است ولی دقیقا مثل لذت خوردن خوراکیهای متنوع شیرین توسط بیمار دیابتی است.بیصدا،آرام آرام ولی مهلک و کشنده وبدون گذشت.بنابراین اگر از این بُعد به دردهای جامعه نگاه کنیم خواهیم یافت که ماهم در کنار حاکمیت به تناسب مسئولیتهای اجتماعی خویش در پیدایش این وضع بی نقش نبوده ایم.

چرا معالجه نمیشویم

اگر علاقمند و مصر به ارتقای کیفیت زندگی خودهستیم راهی جز اصلاح ساختارهای کهن فکری و دور ریختن باورها و عادات مضر کهنه نداریم.هرچقدر اراده همگانی در این راستاقویتر ومصممتر باشد مقصد نزدیکتر خواهد بود.

طبیعت بزرگترین آموزگار بشریت است.تغییر عادات و رفتارها جهت بهینه کردن روشهای زندگی را از این گل آفتابگردان یاد بگیریم که وقتی آفتاب نباشد نگاهش را به سمت زمین معطوف میدارد.

وقتی آفتاب نباشد نگاهش را به سمت زمین معطوف میدارد.

پارس گیلدا
چرا معالجه نمیشویم

مطالب بیشتر

نمایش بیشتر

مدیر سایت

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق / چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست..! "حافظ" ......؛ نام و نام خانوادگی:حسین شعبانی مژدهی ؛ شغل: آزاد؛ تحصیلات: لیسانس در مهندسی؛ متاهل و پدر ؛ علاقمند به طبیعت گردی و کوهنوردی و عکاسی ومستندکردن تجارب نزدیک به هفت دهه پیمایش در این محنتگه خاکی..

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا