ییلاق سوباتان:
برنامه طبیعت گردی ما به منطقه ییلاقی سوباتان و دریاچه نئور درتاریخ ۱۳و۱۴ خرداد۹۴اجرا شد.ساعت 5 صبح 13 خرداد از رشت راه افتادیم.در ساعت 7 صبح در تالش به همنوردان دیگر ملحق شدیم.سپس با یکدستگاه وانت نیسان جملگی با کوله پشتی بر پشت ،سوار خودروی نیسان شدیم. از وسطهای شهرطولی تالش از طریق یک فرعی سمت چپ، وارد جاده پرپیچ خم ولی اسفالته به سمت روستای کیش دیبی روانه شدیم.بعد از هفت کیلومتر به یک دو راهی رسیدیم. ادامه مسیر مستقیم که جاده ایی اسفالته میباشد به سمت ییلاق شکردشت و آق اولر و آبشار شیله وشت میرود.ما باعبور از پل رودخانه گرکانرود جاده خاکی که ما را به سمت سوباتان هدایت مینمود شدیم.
سوباتان و شقایق هایش
هوای خنگ و نسیم سرد صبحگاه بهاران خرداد که در پشت ماشین بر ما میوزید، همراه با تکانهای متوالی که ماشین در حین عبور از دست اندازهای بر ما وارد میکرد در کنار مشاهده سبزی نیلگون مزارع تازه نشا شده که بقول استاد سخن،گویی فراش باد صبا، فرش زمردین بر پهندشت زمین گسترانیده است،جلوه ایی ویژه به طبیعت چشم نواز منطقه بخشییده بود.اینهمه از همان ابتدا ،گواهی میداد که برنامه مفرحی را در پیش رو خواهیم داشت.!
بعد از چند کیلومتر،کم کم وارد بخش کوهستانی تر جاده شدیم.اسفالت ،جای خود را به خاکی ودست اندازهاداد و جای آنهارا پرتگاههای سهمگینی گرفت.اکنون راننده اشنای به جاده ،باید ما را به سلامت از جوار آنها عبور میداد!.
بعد از حدود دو ساعت وطی حدود سی و هفت کیلومترراه که سی کیلومتر آن یعنی از کیش دیبی تا خودسوباتان خاکی بود، مقارن ساعت 10 صبح به منطقه ایی با ویلاهای چوبی محلی در کنار سازه های مدرن و زمینی مملو از گل شقایق و دیگر گلهای رنگارنگ کوهستانی وارد شدیم.ودر نقطه مناسبی، ماشین متوقف شد. ما هم پیاده شدیم وپس از خداحافظی با راننده، کوله پشتتی ها را بر پشت خود نهاده و بدنبال جایی جهت نشستن و خوردن صبحانه گشتیم.این ییلاق 1900 تا 200 متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
سوباتان و مسافرانش
در آن روز گرم خرداد ماهی ،که آفتاب ،مستقیما سر ما را نشانه گرفته بود،منطقه ییلاقی سوباتان مملو از مسافران گرما زده بود.مسافرینی که همه تیپ بودند. از کوهنوردان و طبیعت گردانی چون ما با هدف مشخص گرفته تا آفرود سواران با خودروهای میلیاردی و موتورسواران کوهستان ودوچرخه سواران و حتی توریستهایی که با اتوبوس ومینی بوس.بعضیها در حال آمدن و برخی ها در حال رفتن!.گروهی در حال خرید کردن پنیر و عسل محلی کوهستان. جمعی به عزم دیدن آبشار ورزان در سه کیلومتری منطقه به قصد گرفتن عکس وفیلم و…و متاسفانه غالبا در یک هدف مشترک یعنی ناآگاهانه تخریب طبیعت!.
به هرحال غلغله ایی برپا بود. برای ما که وقت تنگ بود وراه طول درازی در پیش رو داشتیم عزم رفتن راجزم و کوله را بر پشت نهاده و پیمایش خود را آغاز کردیم.
بسوی دریاچه نئور
اکنون از این منطقه سوباتان باید تا ارتفاع حدود 3000 متر بالا میرفتیم. آنگاه از ان طرف ایضا تا ارتفاع ۲۵۰۰ پائین آمده واین سفر زمینی ۲۲ کیلومتری را حدود 8 ساعت طی میکردیم وقبل ازغروب آفتاب خود را به کنار دریاچه میرساندیم وشبمانی رادر کنار دریاچه انجام میدادیم.
وقتی از سوباتان بیرون آمدیم در مسیر ،سیل عظیم توریستها را میدیدم که بیشترشان البته از سمت مقابل می آمدند. یعنی از نئور سمت سوباتان می آمدند و ما که برعکس قصد نئور داشتیم.توریستهایی که بعضیها با آفرودهای میلیاردی و یا دوچرخه ها و موتورهای مدل بالای مخصوص کوهستان به طبیعت حمله ور بودند.به گلهای زیبای وحشی وشقایق و هیچ چیز دیگر رحم نمیکردند!. کوه ودشت ودمن را در مینوردیدند تا بلکه گویی میخواهند انتقام خود را از طبیعت زیبا بگیرند…!ریختن زباله و اشغال و…جای خود داشت!.مشاهده این رفتار زننده ،دل هر بیننده ایی رابدرد می آورد وواقعا قابل تحمل نبود.!
در راه به این فکر میکردم که اگر چنین امکانات خدادادی در هر کشوری بجز ایران میبود از ذره ذره آن با جان ودل محافظت میکردندو ضمن اشتغال زایی، ایجاد سرمایه و درآمد میکردند،ولی متاسفانه در مملکت ما گویی طبیعت به قدر ارزنی ارزش ندارد واینگونه همه دست در دست هم میدهیم که به تخریب و نابودیش بپردازیم!به هرحال گفتنی زیاد است…!
در بین راه همچنان که از کنار گلهاو آبشارهای زیبا و دره های خوش آب و هوا و نیز از مجاورت چادرهای عشایر دامدار و سگان ترسناک نگهبان گله ها عبور میکردیم در نقطه ایی تصمیم به اتراق مختصر و خوردن نهار ساندویچی خودمان کردیم..
ادامه راه بعد از صرف ناهار
بعداز صرف نهار همچنان ادامه راه میدادیم.بعضی از همنوردان که کمی خسته شده بودند ترجیح دادندبا وانت های اهالی،خود را به نئوربرسانند ولذا زودترازما به آن منطقه رسیدند…
حدود ساعت 6 عصر و پس از 8 ساعت پیمایش از بکرترین مسیر ییلاقی به منطقه دریاچه نئور رسیدیم.دریاچه نئور پهنه ایست آبی به وسعت حدودا ۲۲۰هکتار. آب آن کلا از محل آب شدن برفهای ارتفاعات اطراف که دور تا دور دریاچه را در برگرفته اندمیباشد.درخروجی این دریاچه سدی احداث شده که آب مورد نیاز بخشی از اراضی کشاورزی اطراف را تامین میکند.ذخیره آبی این دریاچه به تناسب فصل سال و میزان ورود و خروج آن متغیر است.
بعد از ورود به مجاورت دریاچه،در جوار یکی از جوی هایی که آب سرد برفی به دریاچه تزریق مینمود فرود آمدیم. پاهای خسته را از کفش و جوراب بیرون آورده وبه آب خنک برفی سپردیم!.دقایقی به این طریق سپری کردیم تا بقیه دوستان از راه برسند.آنگاه راه افتادیم ودر ساحل دریاچه، چادرها را نصب و شامی صرف کرده و به استراحت پرداختیم.ناگفته نماند که در آن شب مهتابی نئور که آسمان ستاره باران، بود باد نسبتا شدیدی هم وزیدن گرفت.صدای زوزه آن تا صبحدم گاهی دیرکهای چادرمان را میلرزاند.دریاچه نئور چند چشمه آب گوارا نیزدارد که آب آن از دل زمین میجوشد وبه دریاچه میریزد.
صبح وحرکت
صبح ،پس از صرف صبحانه و بستن بار وبنه ، و گرفتن عکسهای یادگاری ،یک دستگاه وانت نیسان محلی اجاره کرده و سوار آن شدیم.تا از کناردریاچه نئور ودل کوهستان و گندمزارهای منطقه مارا به جاده اردبیل،خلخال برساند.از انجا دو دستگاه خودروی سواری اجاره کرده و راهی سه راه پونل شده تا بکمک خودروهایی که از قبل آمده بودند عازم رشت شویم.
برنامه ما در عصر چهارده خرداد نودوچهار به اتمام رسید ولی خاطره اش برای همیشه ماندگار..
واقعا سوباتان پازلی از بهشت است
جای همه دوستانی که نبودند خالی…
پارس گیلدا
ییلاق سوباتان
