شرح درد اشتیاق

شرح درد اشتیاق:

کمانکوه،سرماهو و یخچال،سه قله از یک خط الراس،ذیل سایه سنگین آزادترین کوه ایران یعنی آزادکوه،حوزه البرز مرکزی به ارتفاع به ترتیب 4250 متر،4165 متر و 4194 متر.

تاریخ صعود 25و26 مرداد 1403 در معیت همنوردان باشگاه کوهنوردی سپهر رشت همراه باشب مانی در دشت زیبای کمان که در گذشته ایی نه چندان دور دارای برکه ایی زیبا و پرآب بوده آنهم در ارتفاع ۳۸۰۰ متری !.

تقریبا نیمی ازمسیر سیزده کیلومتری آن در جوار رودخانه رویایی وارنگرود یا وارنگه رود واقع است.وارنگرود،از نوادر رودخانه های کشورمان با آبهای صاف و زلال و خروشان و جوشان از دل کوههای همجوار با بستری مفرش به سنگهای رنگین و مخصوصا فیروزه ایی توام باسمفونی گوشنواز برخورد قطرات تگرگی آب با سنگهای کف رودخانه.

همان رودخانه ایی که آسیمه سر و سر به سنگ زنان در حال حرکت است.حرکت جهت رسیدن،آرام و قرار گرفتن در آغوش معبود خویش یعنی دریا.اگر چه مسیرش خلاف جهت ماست ولی هدفمان یکی ست.ما پیادگان این پاکوب پا دیده نیز اکنون در صبحگاه یکی از گرمترین روزهای مرداد با لقمه ایی نان و جرعه ایی آب و عصایی در دست روانه ایم.شاید هم مجنون صفت،دیوانه ایم!بیقرارکوه و دشت و دمن و قله،آواره از کاشانه ایم!.

وارنگه رود

مبدا صعود ما روستایی ست به همین نام در ارتفاع ۲۴۲۰ متری از سطح دریا که در جاده دیزین واقع شده است.مسیری بکر و رویایی در دل دره های وارنگرود و شیرکمر با شیب متوسط یازده درصد با پاکوبی در جوار همین رودخانه.
مسیری بازیست بوم منحصر به فرد.دست در دست باد صبا که بانسیم ملایم صبحگاهی،عطر هوشبر گلها و گیاهان وحشی مخصوصا گلپرکوهی واسطوخودوس را به مشاممان میرساند و نفسمان را طراوت میبخشد.گاهی فکر میکنی به جای پنج حس اگر پنجاه حس کمکی هم می داشتی بازهم طبیعت این منطقه،داشته هایی داشت که عطش روحت را سیراب و جان زنگار زده ات  را صیقل و جسم خسته ات را نا و توان و رمقی دوباره بخشد.

گام به گام پیمایش این مسیر بهجت زا مملو از هیجان است.مشاهده بیدهای کهنسالی که در جوار این رود،پای در آب سرد و سر به آسمان دارند و کوهنوردانی خسته را زیرشاخه و برگشان گرفته و از خنکای سایه خود به آنها توانی دوباره میبخشند.چشمه هایی که هر از چندگاهی یکی از آنها درحال جوشیدن است و تنت را سیراب میکنند.شاخه هایی از سرچشمه های همین رودخانه که از دل کوه می جوشند و هزاران چشم انداز دیگر که توصیفش از توان این قلم ابتر،خارج است.

دشت یا برکه کمان

اکنون پس از8 ساعت واندی پیمایش و سپری کردن حدود 13کیلومتر راه،وارد محوطه ایی با چشم انداز زیبا شده ایم که آنجا،کوهنوردانی چادرزده اند.مانیز چنین میکنیم!.

حال چگونه میتوان در این دشت محصور بین قلل و مشاهده قرص ماه که بر فرازشان نظاره گر ما هست و ستارگان و دیگر اجرام به ظاهر سرگردانی که در این کهکشا ن لایتنهایی در حال چشمک زدنند به کیسه خواب خزید و در درون چادر محبوس گشت؟.

رویای صعود

لحظه ایی از چادر بیرون می آیی به آسمانی که حال به ستارگانش نزدیکتر شدی،خیره شده وتصور اینکه خود حتی نه یک اتم ،که یک “کوارک” هم از آن به حساب نمی آیی ذهنت را مشغول خود میدارد.با این افکار و هزاران هزار خیالات ریز و درشت دیگر که ذهنت را درگیر خود کرده است  به خواب میروی،خوابی شیرین ولی هیجان انگیز که فردایش نبردی سخت در پیش رو داری!.

فردا روز است که باید سنگهای سرد و بیروح ولی استوار و مقاوم کمانکوه را چون جان شیرین به آغوش بکشی و چون خزنده ایی ماهر و زبردست همانگونه که به آنها چسبیده ایی از لابلایشان بخزی و سینه خیز به پابوس قله برسی و دست در دست یاران همنوردت سرود قله سردهی و نه یکبار که چندین و چند بار یاد وخاطره همنوردان غایبت را فریاد بزنی و از آن بالا نظاره گر پرواز شاهینهای تیز چشم بلند پرواز،همان طلایه داران رهایی و نگهبانان آزادی برفراز دشت‌های فراخ زیرپایت باشی!.
واین تنها گوشه ایی از این سیر و سلوک دو روزه هیچ گریز بوده است.

از باشگاه کوهنوردی سپهر رشت جهت برنامه ریزی واجرای احسن این برنامه مفرح و خاطره انگیز تشکر وقدردانی میگردد..

زمانبندی

رفت از مبدا روستای وارنگه رود تا دشت کمان:هشت ساعت و پانزده دقیقه.
صعود به قله کمانکوه از مبدا دشت کمان:سه ساعت.
صعود به قله سرماهو از قله کمان:نیم ساعت.
صعود به قله یخچال از قله سرماهو:نیم ساعت.
برگشت از قله یخچال تا دشت کمان از مسیر شن اسکی دهلیز:دو ساعت.
برگشت از دشت کمان تا روستای وارنگه رود:پنج ساعت.

مسافت طی شده

از روستای وارنگه رود تا محل تابلوی سوتک:3/5 کیلومتر.
از تابلوی سوتک تا محیط بانی 5 کیلومتر.
از محیط بانی تا دشت کمان:4/5 کیلومتر.
شیب متوسط مسیر:حدودا 11 درصد.
آنتن دهی تلفن همراه در تاریخ صعود فقط روی قله کمان مقدور است.لذا نه تنها در مسیر بلکه خود روستای وارنگه رود نیز فاقد آنتن دهی تلفن همراه میباشد.ضمنا قاطر جهت حمل کوله به دشت کمان در روستای وارنگه رود فراهم است.در پایان ذکر این نکته ضروری ست که کل مسیر در تاریخ صعود دارای چشمه های گوارای آب بوده و پاکوب مسیر یگانه و مشخص میباشد.

باقی بقایتان

پارس گیلدا

شرح درد اشتیاق

مطالب بیشتر