ویزه:
صبح که میشود دو راه در پیش رو داری!
به خوابت ادامه بدهی ورویاهای خود را در خواب ببینی ویا اینکه بیدار شوی وبدنبال تحقق رویاهایت راه بیفتی…!
بدنبال یک رویا
صبح روز جمعه ،دهم آذر 1402 تعداد ۳۱ نفر از همنوردان باشگاه کوهنوردی سپهر رشت پس از برخاستن از خواب وتجمع در محل همیشگی (موسوم به پپسی) در صدد تحقق یکی دیگر از رویاهای فراموش نشدنی صعودهای ورزشی خود بر آمدند تا به نگارش برگی دیگر از دفتر خاطرات باشگاه مبادرت ورزند.پس از احوالپرسی وخوش وبش و با اندکی تاخیر ناشی از عدم حضور بموقع یکی از مینی بوسها ،به سمت جاده قلعه رودخان به قصد صعود به دشت ویزه راه افتادیم.بنا به توصیه سرپرست برنامه وجهت مدیریت بهتر زمان، صبحانه در داخل خودرو صرف گردید.ضمنا تدارک چای توسط تدارکات باشگاه انجام گرفت.
جبران کسری خواب!
برخی از همنوردان جهت جبران کسری خواب شب قبل ،سعی نمودند بخوابند وبرخی دیگر به گپ و گفت پرداختند. بدین ترتیب در ساعت شش وپنجاه دقیقه در روستای قلعه دهنه ،مجاور پل بتنی(همجوار پل شرکت گاز که لوله اصلی گاز روستا از روی آن عبور مینماید)از خودرو پیاده شده و بلافاصله کوله را بر دوش نهاده و وارد کوچه ملک شدیم.کوچه ایی که در طرفینش ویلاهای گرانقیمت ساخته شده و یا در حال ساخت بودند.منطقه کاملا ،شکل خاصی به خود گرفته و ظاهر آن به هیچ وجه با پنج شش سال قبل قابل مقایسه نیست.بطوریکه در طول مسیری که از آن کوچه عبور و وارد ابتدای پاکوب شدیم، هیچ آثار و نشانی از سازه های قدیمی و سنتی روستا به چشم نمیخورد وتقریبا همه سازه ها ،جدید وبه اصطلاح لاکچری ست.
القصه بعد از طی کوچه ملک واندکی بالاتر در جایی خلوت ، کمی توقف نمودیم و عوامل اجرایی برنامه توسط سرپرست معرف گردیدند.
پس از آن ، راهنمای برنامه به تشریح مسیر پرداخت . سپس چند حرکت نرمشی توسط یکی از همنوردان اجرا و راس ساعت هفت وسی دقیقه به سمت مقصد راه افتادیم.
سمفونی پرندگان در شروع پیمایش
از همان ابتدای مسیر با آواز خوانی پرنده ها و پرستوها ،این نوازندگان همیشه بیدار جنگل مواجه شدیم که متاثر از هوای بهارگونه ناشی از تغییرات اقلیم به خیال حضور بهار ، در این روزهای آذر به جیک جیک مشغول بودند.شاید هم خبر ورود ما میهمانان ناخوانده را به همنوعانشان میدادند و یا در صدد تعیمر چرتکه هایی بودند که عنقریب باید برای شمارش جوجه هایشان به کار بگیرند!.هرچه بود برای ما در این ساعات اولیه صبح این اواز دستجمعی بسیار گوش نواز و توان افزا بود.غرق این سمفونی شادی وسرایششان بودیم که طی کردن شیب ابتدای مسیر را حس نکردیم و با استراحت و تجدید قوایی که در یک دشتی در ارتفاع 620 متری نمودیم ادامه مسیر دادیم وراس ساعت نه و سی دقیقه روی یال اصلی قرار گرفتیم .
یال رویایی
اکنون در روی یال و به سمت غرب در ابتدای کریدوری رویایی قرار داشتیم که در سمت چپمان ودر پائین دست ، ساختمانهای روستای قلعه دهنه و در زیر پایمان در سمت راستمان بناهای روستای فوشه قرار داشت.تابش نور خورشید و بازتابش بر شیروانی های رنگارنگ ساختمانهای طرفین ، توام با گام برداری حساب شده در این کریدور رویایی و روی برگهای خزان زده که گویی فرش قرمزی برای زمستان گسترده اند خارج از تصور و وصف ناپذیر بود.مسیری که اکنون و در این روزها باید پوشیده از برف باشد ولی کماکان در حسرت دیدارش انتظار میکشد .و درختانی از جنگل هیرکانی راست قامت و سر به آسمان کشیده که به بهانه ندیدن برف ،کماکان برخی از انها همچنان برگهای خود را حفظ کرده به باد خزان نسپرده اند.
کمی جلوتر ( کماکان به سمت غرب)که در حال پیمایش یال بودیم ، آثار سازه های قلعه رودخان از دور و تحت لوای تابش آفتاب ،هویدا شد.وهمچنان در سمت راست ومشرف به روستای فوشه ورودخانه معروفش ادامه مسیر دادیم و البته استراحتهای ساعت به ساعت ، موجبات تجدید قوا وتوان افزایی همنوردان میشد.یکی از ویژگیهای جالب این مسیر ،بکر بودن آن است ودلیلش شاید تعداد بسیار اندک موتور کراس سواران و عدم حضور آفرود نوردان و طبیعت گردان باشد .با این حال ، برخی از همنوردان، زباله های اندک مشاهده شده در مسیر را نشان گذاری کرده تا در موقع برگشت جمع آوری و مسیر را پاکسازی نمایند.
سوها سنگ و کاکوله!
در ساعت 11:40 به منطقه ایی با تخته سنگهای سترگ و صاف رسیدیم موسوم به سوها سنگ یا سنگ سوها!.راهنما توضیح داد که محلی ها از سنگ این منطقه برای ساب (سوهان زدن داس)استفاده میکرده و میکنند.بعداز کمی استراحت بر روی آن سنگها، آهنگ زیبای کاکوله بصورت دستجمعی توسط همنوردان اجرا و برای پیمایش بخش نهایی مسیر توانشان دوچندان شد.دقایقی بعد یعنی در ساعت 12:24 در کنار انبوه درختان کونوس به دشت ویزه رسیدیم.سرودخوان وارد دشت شده ودست در دست هم دادیم وسرود قله را خوانده و آنگاه عکسهای دستجمعی و انفرادی گرفتیم و بقول استاد سخن (سعدی)،رحل اقامت افکندیم.گروهی به چیدن و خوردن کونوس پرداختند.عده ایی به تماشای مناظر بکر اطراف و برخی به باتوم بازی و جملگی در لوای نورآفتاب زیبا به تناول نهار مشغول گشتند و سپس استراحتی کوتاه نمودند.ساعت 13:20صدای زنگ حرکت به صدا درآمد و کوله را بر پشت نهاده و راهی گشتیم.
و برگشت
در طول مسیر برگشت نیز چندین استراحت کوتاه داده شد و همنوردان خوش ذوق به خواندن آهنگهای محلی و نیز موسیقی سنتی پرداختند.بدلیل برخورداری مسیر از جاذبه های دیدنی فراوان،عکسهای زیادی توسط همنوردان گرفته شد ودر نهایت در ساعت 16:45 جلسه پایانی برگزار و نظرات و پیشنهادات و انتقادات شنیده شد.ساعت 17:22 به مبدا صعود رسیدیم وسوار مینی بوس شدیم و با کوله باری سنگین وشیرین از خاطرات یک روز رویایی روانه منازل خود گشتیم.بدین ترتیب خاطرات پیمایش مسیر زیبای ویزه را به حافظه پاک نشدنی خود سپردیم…
دیگر مشخصات مسیر:
ارتفاع مبدا پیمایش:حدودا 230 متر
ارتفاع مقصد:حدودا 1440 متر
طول رفت وبرگشت مسیر:13.63کیلومتر
مدت زمان رفت تقریبا 5 ساعت و برگشت تقریبا سه و نیم ساعت
آنتن دهی تلفن همرراه در طول مسیر:مطلوب
ضمنا مسیر فاقد چشمه مناسب و آبده میباشد.
عکسهای این پیمایش
در پایان جا دارد از همه همنوردان و نیز عوامل اجرایی که در رقم زدن این برنامه خوب همکاری نمودند کمال تشکر وقدردانی بعمل آید.
تا درودی دیگر بدرود
ویزه
