لبخند بر فراز قله :
قله،اوج انرژیست!.همه خستگی های مسیر را از تنت بیرون میکند.آنچنان نیروی دوباره به پیکرت تزریق میکند که میخواهی از همانجا به کوهی دیگر صعود کنی!.جایی برای فراموشی همه زخم و زگیلهای مسیر است.بی دلیل نیست که میگویند وقتی به اوج قله رسیدی لبخندت را نثار تمامی سنگ ریزه هایی کن که در طول مسیر پایت را آزردند!.
پشت این کوه قشنگ،که همه پر شده از صخره وسنگ،سبزه زاری ست که دل میبرد از سینه تنگ!
قله ها برای هیچکس کم نمی آورند.همه را از لذت وجودی خود بهره مند میسازند.به همه انرژی میدهند.به همه توان مضاعف میبخشند.به دوست ودشمن با یک دید نگاه میکنند.آنکه تند میرود و آنکه که کُند هست،همه دیر یا زود به او میرسند .با او عکس میگیرند.در آنجا نفر اول ودوم وسوم ندارد.دور هم حلقه میزنند ولبخند بر چهره ظاهر میکنند وسرود فتح میخوانند.براستی چه حکمتی دارد این قله؟!.
کوهستانها منبع لایزال و بیکران انرژیند.
وقتی کنار رود بودم به قله فکر میکردم.اما آنگاه که روی قله قرار گرفتم محو تماشای رودخانه شدم.
عکس:مرداد 95
مازندران،کلاردشت،قله علم کوه
لبخند بر فراز قله
